Schriftelijke vragen “blijf van mijn lijf huis”
We kennen de verhalen wel. Vrouwen (meisjes ook vaak) krijgen op straat de nodige seksuele intimidatie over zich heen gestort. Soms in alleen woord, maar ook met regelmaat in gebaar. Je weet wel, een soort van met de rug tegen de muur gevoel.
Het ’s avonds over straat gaan heeft zo ook zijn uitdagingen. Met een groepje biedt al wel wat rust en zekerheid. Maar alleen over straat heeft menig vrouw al de sleutelbos in de hand, terwijl er zeker weten al wel ééntje uitsteekt ook.
In het dagelijks leven zijn er nog veel meer plekken waar die intimidatie plaatsvindt. Op school, het werk, de kroeg, de gym. Waar niet eigenlijk.
Ook achter de voordeur is maar al te vaak sprake van een onveilige situatie. Dat zijn serieus gevaarlijke situaties omdat hierin naast het fysieke geweld ook het psychisch onder druk zetten een grote rol speelt. Het maakt de vrouw kwetsbaar in een beangstigende vorm. Het kan zo ver gaan dat ze deze vergiftigde situatie uiteindelijk als de enige veilige haven gaat zien.
Uiteindelijk escaleert dit soort onderdrukking met enige regelmaat in moord. Femicide.
Als politiek wil je graag een veilige omgeving voor iedereen. Dat klinkt stoer, maar feitelijk begeven we ons op onbekend terrein. Want wat moet je doen? Hoe bereik je dat andere gedrag? Hebben we genoeg lef om mensen aan te spreken?
Onzekerheid genoeg in mogelijke aanpak. Maar dat moeten we niet als excuus gaan gebruiken. Dus laten we onze rug rechten en stappen nemen. Met dat ene doel voor ogen, de veiligheid van vrouwen op straat en achter de voordeur.
Met dit in gedachten hebben wij aan het college vragen gesteld over de toegankelijkheid van een “blijf van mijn lijf huis”.
Henk Santing
fractievoorzitter Stadspartij PLOP
Assen, 14 augustus 2025
Aan het College van B&W van de gemeente Assen
Onderwerp: toegang “blijf van mijn lijf huis”
Geacht College van B&W,
Steeds meer is de afgelopen maanden de veiligheid van vrouwen nadrukkelijk in het nieuws geweest. Van straatintimidatie, het veiligheidsgevoel algemeen en in het bijzonder ook thuis tot aan de vele femicide gebeurtenissen. De herrezen Dolle Mina’s met hun demonstraties tegen femicide, doen nadrukkelijk ook een oproep om de vrouwen die om hulp vragen ook oprecht serieus te nemen. Te blijven nemen ook.
Voor de zomer hebben we in de gemeenteraad van Assen nog aandacht gehad voor het “blijf van mijn lijf huis” in Emmen. Met Emmen als Centrumgemeente hiervoor, de enige opvang in Drenthe. Er waren zorgen over of dat we wel voldoende capaciteit zouden hebben. Of we wellicht in Assen zelf voorzieningen moesten gaan treffen.
Het bleek een vorm van loos alarm. Er was voldoende capaciteit, zo werd gezegd.
Even waren we gerustgesteld, ons niet realiserend dat het hebben van voldoende capaciteit niet hoeft te betekenen dat we alles goed voor elkaar hebben. Want hoe toegankelijk is deze enige opvang in Drenthe nu eigenlijk? Wat is er nu eigenlijk nodig om als vrouw gehoord te worden in je gevoel van onveiligheid. Om toegang te krijgen in het “blijf van mijn lijf huis” of wellicht een “safe house”?
Hierbij kunnen we niet uit het oog verliezen dat onveiligheid, zorg voor een vrouw en mogelijk ook een kind een ingewikkeld geheel is. Het is een ware systeemwereld waar je als al belaagde vrouw in terecht komt. Waarin je vrienden en medestanders niet altijd de mensen zijn waar je dat in eerste instantie wel van verwachten zou. Waarin bovendien die eerst onveilige thuisomgeving soms toch weer verkozen wordt tot “de plek om te zijn”.
Kortom, Stadspartij PLOP maakt zich zorgen om de belaagde vrouw in dit hulpsysteem. Het maakt dat wij nu eerst graag willen begrijpen / weten hoe de toegang tot het “blijf van mijn lijf huis” in Assen (Emmen / Drenthe) is geregeld. Hoe werkt het, wat is de kwaliteit en waar blijkt dat uit.
In afwachting gegroet,
Henk Santing
Fractievoorzitter Stadspartij PLOP