Gebiedsvisies
Terwijl ik de bijdrage aan het voorbereiden was gingen mijn gedachten terug naar een bijeenkomst in de Lariks vorige week. Ongeveer 40 professionals, 4 politici waaronder een wethouder en wel 1 buurtbewoner werden meegezogen en meegenomen in een presentatie over de wijk. Dit onder aanvoering van een zeer begeesterde Tellsel verkoper. Alles werd vastgelegd door een professionele cameracrew.
Even later tijdens de wijksafari belanden we bij de kinderboerderij waar we te horen kregen van de vrijwilligers dat de subsidie volgend jaar waarschijnlijk stopte. Het geld was op. Later op de terugweg bedacht ik dat het subsidiebedrag van de kinderboerderij waarschijnlijk overeenkwam met de kosten van die avond een slordige € 10.000,- Mijn keuze was snel gemaakt.
Nu naar de gebiedsvisies.
Ruim 150 pagina’s goede voornemens, dromen en wensen. Het wordt mooier in 2030, verzorgder, veiliger, socialer dan ooit tevoren en we pakken de werkloosheid aan. Klein probleempje er is geen geld.
Collega’s niet alleen hierom zonk ons de moed in de schoenen. Een op zich goede ontwikkelrichting wordt in 150 pagina’s niet te kauwen proza gepresenteerd. Laat ik duidelijk zijn hierop zitten wij niet te wachten. Mijn droombeeld en wens is, om maar even bij de tekst van de nota te blijven, dat we door dit soort bezigheidstherapie voor ambtenaren een vette streep halen.
Zoals ik net opmerkte is er een goede richting inslagen. Samen met de partners en de inwoners aan de slag. In maximaal 10 pagina’s schrijven we een slim en samenhangend deelplan voor de diverse buurten. Met wie werken we samen, waar komen de middelen vandaan, wat gaan we uitvoeren en wanneer met een maximale tijdspanne van 4 jaar. Per bestuursperiode wordt dit doorlopende proces geknipt en voorzien van mensen en middelen.
De aan ons gepresenteerde plannen zijn gezien de ambities en beschikbare middelen niet anders dan het organiseren van je eigen teleurstellingen. Dit moet je niet willen omdat je hiermee een op zich waardevol initiatief en samenwerkingsverband en heel veel inwoners frustreert.
Even deels opnieuw starten, veel minder zwaar optuigen en komen met een leesbaar, slim, realistisch en samenhangend plan.
Aanvullend wordt aandacht gevraagd voor twee zaken die wij missen in het verhaal over de gebiedvisies. Namelijk welke rol speelt de burger in dit hele proces, met andere woorden hoe is burgerparticipatie/burgerkracht opgenomen in het gebiedsgericht werken? En bovendien mist het verband met het nieuwe werken (kanteling zorg en welzijn). Slechts het benoemen dat er punten uit het programma Doen wordt uitgevoerd is in onze ogen volstrekt onvoldoende.
Ruud Wiersema, bij monde van Kees Boonzaaijer, tijdens de raadsvergadering op dinsdag 18 februari 2014